Ο Pete και ο Repeat κάθονται σε ένα φράχτη. Ο Πιτ πέφτει - ποιος μένει; Επαναλαμβάνω. Λέει λοιπόν ένας κλόουν στην εγκατάσταση του Bruce Nauman το 1987,Βασανιστήρια κλόουν. Το έργο τέχνης, αποτελούμενο από οθόνες τηλεόρασης, δείχνει βρόχους κλιπ κλόουν που λένε αστεία, ισορροπώντας γυάλα, πηδώντας πάνω-κάτω ή ουρλιάζοντας Όχι ξανά και ξανά
Το έργο τέχνης του Nauman είναι πολύ ενοχλητικό. Είναι επίσης αστείο. Το να βλέπεις ένα κλόουν να χτυπάει στο έδαφος, να παρακαλεί και να κουνάει τα χέρια του στον αέρα, είναι, τουλάχιστον, ανησυχητικό. Τουλάχιστον είναι η πρώτη φορά. Τη δεύτερη φορά είναι διασκεδαστικό. Η τρίτη φορά είναι ξεκαρδιστική. Η τέταρτη φορά είναι καταθλιπτική. Η πέμπτη φορά είναι τραγική. Μέχρι την έκτη φορά που παρακολουθείτε τον κλόουν, τα συναισθήματά σας έχουν περάσει από φόβο σε χαλάρωση σε κρίμα στον τρόμο.Η ιστορία επαναλαμβάνεται, πρώτα ως τραγωδία και μετά ως φάρσα. Στη συνέχεια ως τραγωδία και πάλι.
Η επανάληψη είναι η ψυχή του Dark Souls 3 , όπως ήταν παντού Ψυχές του Δαίμονα , Σκοτεινές ψυχές , Dark Souls 2 και Αίμα . Ακόμα κι αν δεν έχετε παίξει τα παιχνίδια, πιθανότατα θα γνωρίζετε τη ρύθμιση: κάθε φορά που πεθαίνετε, οι εχθροί επαναφέρονται - κάθε φορά που προωθείτε, αντιμετωπίζετε τα ίδια εμπόδια. Πεθαίνεις εύκολα. Παρακολουθείτε τα ίδια μονοπάτια. Βλέπετε το ίδιο ζόμπι να διαπερνά το ίδιο κιβώτιο ξανά και ξανά, έως ότου το jumpscare γίνει χτύπημα.
Εάν είστε έμπειρος παίκτης, οι ράβδους και οι παρτέρι σας ακονίστηκαν στην τελειότητα μετά από εβδομάδες και μήνες μέσα στους περίεργους λαβύρινθους του Hidetaka Miyazaki, τότε αυτή η επανάληψη είναι μια μικρή, προσωρινή αποτυχία στο ξεφάντωμα μεταξύ των αφεντικών. Αλλά αν εσείς - όπως εγώ - απέχετε πολύ από έναν ειδικό, Σκοτεινές ψυχές «Τα καταρρέοντα κάστρα και τα σπασμένα χωριά μετατοπίζονται γρήγορα από γοτθικά τοπία σε καταπιεστικές αρένες επαναλαμβανόμενων σωμάτων.
Δείτε σχετικές GTA χωρίς τα όπλα: Γνωρίστε τους ειρηνιστές που αρνούνται να σκοτώσουν Από το Dark Souls στο Manifold Garden: Πώς τα παιχνίδια λένε ιστορίες μέσω της αρχιτεκτονικής Η εικονική πραγματικότητα θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης σας για τη βία Ενώ άλλα παιχνίδια δίνουν μια τεχνητή αίσθηση της ζωής στους χαρακτήρες του κόσμου τους - οι φρουροί κάνουν το καθήκον τουςgoogle docs πώς να προσθέσετε αριθμούς σελίδων
Skyrim , ή ληστές που τσακώνονται Το Witcher 3 - Σκοτεινές ψυχές τοποθετεί την κεντρική σκηνή της πραγματικότητας. Οι εχθροί κινούνται γύρω από τον κόσμο όπως οι μαριονέτες ρολογιού, τα NPC περιμένουν σε σκοτεινά σπήλαια σαν χαμένα φαντάσματα. Οι αραιές συνομιλίες που έχετε στο παιχνίδι είναι κύκλοι βρόχων αόριστων φράσεων, μουρμουρίστηκαν χωρίς ανταπόδοση από τον σιωπηλό πρωταγωνιστή σας.
BioShock και Ο Μαγικός Κύκλος προγραμματιστής Jordan Thomas περιέγραψε την αίσθηση του τρόμου στο Σκοτεινές ψυχές όπως και η φρίκη του καθαρτηρίου, σαν να υπάρχουν όλοι οι χαρακτήρες στο παιχνίδι μέσα σε ένα μεγάλο κοσμικό ροκ ανατροπέα και όλες οι άκρες αποβάλλονται. Τελικά δεν θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους ή το ένα το άλλο. Όπως ο Estragon και ο Vladimir στο Samuel Beckett's Αναμονή για Godot , οι κάτοικοι του Σκοτεινές ψυχές Τα παιχνίδια γνωρίζουν αόριστα μόνο πού βρίσκονται ή ότι επαναλαμβάνονται. Πράγματι, είναι εύκολο να φανταστείτε τους χαρακτήρες του Μπέκετ να ομαδοποιούνται γύρω από μια φωτιά Dark Souls 3 , όρθιος από έναν άλλο αποτυχημένο αγώνα.
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ : Μπορεί κάποιος να ρωτήσει πού πέρασε η Υψηλότητα νύχτα; ΤΡΑΡΑΓΩΝ : Σε μια τάφρο. ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ : Ένα χαντάκι! Οπου? ΤΡΑΡΑΓΩΝ : Εκεί. ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ : Και δεν σε χτύπησαν; ΤΡΑΡΑΓΩΝ : Νίκησε με; Σίγουρα με χτύπησαν. ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ : Η ίδια παρτίδα ως συνήθως; ΤΡΑΡΑΓΩΝ : Το ίδιο? Δεν γνωρίζω.
Σιδηρουργός Αντρέ
Υπάρχει ένα εικονίδιο για όλα αυτά στο κέντρο του Dark Souls 3 . Μέσα στο Firelink Shrine - το κέντρο και την αποθήκη του παιχνιδιού - σε ένα κεντρικό δωμάτιο στο τέλος ενός κεντρικού διαδρόμου, βρίσκεται ο Blacksmith Andre. Έσκυψε πάνω από ένα αμόνι, ο Andre σφυρίζει αδιάκοπα σε τίποτα ειδικότερα, σταματώντας μόνο όταν του μιλάς για αναβάθμιση εξοπλισμού.
πώς να αποκλείσετε κάποιον από την επιχειρηματική σελίδα του facebook που δεν του άρεσε
Ο Andre είναι ο ίδιος μια επανάληψη από το πρωτότυποΣκοτεινές ψυχές. Και στα δύο παιχνίδια, το ασταμάτητο κομμάτι του σφυριού του διαπερνά τον κόσμο σαν μετρονόμος, υπολογίζοντας τους πολλούς θανάτους σας. Είναι συνεπής και αξιόπιστη πηγή όπλων, αλλά είναι επίσης μια υπενθύμιση του αδιάλειπτου encore που αντιμετωπίζει ο παίκτης μόλις βγει από την ασφάλεια.
Σε αντίθεση με την ατελείωτη εργασία του Andre, το έργο του παίκτη απέχει πολύ από το Sisyphean. Υπάρχει σαφές, συγγραφικό νόημα στο επίπεδο σχεδίασης του Miyazaki, για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι επιδιώκετε έναν συγκεκριμένο, επιτεύξιμο στόχο. Αλλά ο τρόμος του Σκοτεινές ψυχές συμβαίνει όταν τα ξεχνάς όλα αυτά. Συμβαίνει όταν χτυπάτε έναν τοίχο, και συνεχίζετε να το χτυπάτε μέχρι να σκεφτείτε - αν μόνο για μια στιγμή - ότι δεν υπάρχει τίποτα έξω από αυτό.
Όπως βλέποντας τους κλόουν του Bauman, τη φρίκη του παιχνιδιού Σκοτεινές ψυχές προέρχεται από την πεποίθηση ότι η επανάληψη δεν θα σταματήσει ποτέ.
